نشستیم مقابل امام

-        یا ابا الحسن ما دو تا همشهری هستیم میخواستیم بدانیم نمازمان شکسته است یا تمام.

امام نگاهی به ما کرد:« نماز تو تمام است و نماز تو شکسته .»

هاج و واج شدیم. مگر میشد حکم ما فرق کند. همشهری بودیم امام رو کردند به من تو برای دیدار سلطان آمده ای؛ پس سفرت گناه است. سفر گناه باعث شکسته شدن نماز نمی شود؛ اما دوستت قصد حلالی دارد و نمازش شکسته است. »

سرم را انداخته بودم پایین به خودم لعنت میفرستادم . ( مناقب آل أبــــی طالــــب علیهم السلام ، ج4 ص 360)