شاه بیت شعر عرب
مجلس ولایت عهدی کاملا به ضرر مامون شده بود. آخر مجلس نوبت شعر خوانی بود. «دعبل» شاعر شیعی که همیشه مورد غضب حکومت ها بود. به احترام امام توانسته بود بیاید شعر طولانی دعیل در آن مجلس از شاه کارهای ادبیات عرب است. حرف های شعر، پایان غمناکی برای مامون بود خانه های اهل بیت مدارس آیات الهی هستند... خانه های پیامبر علی حسین جعفر صادق... خانه هایی که ظلم ستم گران گردن کش ویرانش کرده است و نه گذر روزها و سال ها ... اگر در نمازهای خویش نام آن ها را نبریم نمازمان پذیرفته نیست... ای فاطمه برخیز و مویه کن بر ستارگان امامت.... بر روزی که حسین کنار رود فرات تشته جان می داد... ناله کن بر مزارهای غریب مدینه ... بر مزار غریب بغداد امام کاظم (ع)) ... اشکها جاری بود. به این جا که رسید امام به دعبل گفت: «می خواهی دو بیت به شعرت اضافه کنم؟ دعبل گفت: «بله ای فرزند رسول خدا امام سرود و گریه کن بر قبر غریبی که در طوس است. وای از این مصیبت ها که تا روزهای دور دل ها را آتش می زند تا روزی که خدا قائم (عج) ما را ظاهر می کند. او بار سنگین دردها را از دوش ما بر می دارد. دعیل می پرسد قبل طوس برای کیست؟ امام می گوید قبر من است و دعیل دوباره ادامه می دهد، علی بن موسی الرضا امام راستین ماست...