معجزه موسی (ع)

ابن سکیت به امام رضا علیه السلام گفت برای چه خداوند عزوجل موسی ابن عمران را با معجزه عصا و ید بیضا و ابطال سحر فرستاد ولی عیسی را با معجزات طب و شفای امراض و محمد صلى الله علیه و آله را با کلام و خطبه ها؟

حضرت در پاسخش فرمود:

خداوند تبارک و تعالی وقتی موسی را مبعوث فرمود. آن عملی که در آن عصر وجود داشت و مهم تلقی میشد سحر بود و لذا موسی از جانب خداوند با معجزه ابطال سحر که در قدرت اهل آن زمان نبود حجت آورد. 

و خدای تعالی عیسی علیه السلام را هنگامی فرستاد که دردهای مزمن و

بی درمان شیوع داشت و مردم نیاز شدیدی به طب و طبیب داشتند، پس عیسی از جانب حق تعالی با معجزه ای آمد که در وسع آنان همانندش نبود و آن زنده کردن مردگان و شفای کور مادرزاد و مبتلا به مرض پیسی به اذن خدا بود و حجت را بر آنان تمام کرد. 

و نیز خداوند تبارک و تعالی محمد صلى الله علیه و آله را زمانی مبعوث فرمود که سخنرانی و کلام رایج بود پس آن حضرت به کتاب خداوند عزوجل که حاوی مواعظ و احکام و ابطال مطالب مشرکین و اثبات و صحت موضوعات خود و اتمام حجت بر آنها بود، آمد.»

ابن سکیت گفت: به خدا سوگند در این روزگار مانند تو هرگز ندیده ام. اکنون بگو امروزه حجت بر خلق چیست و کیست؟ 

حضرت فرمود: «عقل است تا با آن راستگوی بر خدا را شناخته و تصدیقش کند و دروغگوی بر خدا را بشناسد و تکذیبش کند.

ابن سکیت گفت: به خدا سوگند جواب درست همین است.

صص 106-105

مناجات موسى:

او علیه السلام فرمود: «موسی بن عمران وقتی با خدا مناجات می کرد. گفت: ای خدا آیا تو دوری تا من تو را صدا زنم یا نزدیکی که با تو نجوا کنم؟ به او وحی رسید ای موسی من همنشین با کسی هستم که مرا یاد کند. موسی گفت: من در حالی هستم که تو اجل از آنی که من در آن حال تو را یاد کنم. فرمود: ای موسی در هر حال مرا یاد کن.»(فصول المهمه، ص ۲۲۴)

صص134