بالاخره باد خزان ستم پیشه برگهای تر و تازه و با طراوت را به سوی میکشاند و ما را به غمی پایدار و اندوهی جاوید میخواند افق نیستی بخصوص تصادفاً نگارش این صفحات در ایام پائیز انجام می پذیرد، پائیز ماه رجب ۱۳۸۹ هجری به یاد خزان رمضان ۲۰۲ و صفر ۲۰۳ می افکند، چه اینکه بعضی از مورخین زهر ریختن به کام امام علیه السلام را در دو نوبت به فاصله پنج ماه نوشته اند یک بار مأمون زهر را در انار در ماه رمضان سال ۲۰۲ هجری به امام علیه السلام خورانید و نوبت دیگر در ماه صفر ۲۰۳ نیز زهر را در انار و انگور هر دو به امام علیه السلام داد، شاید نخستین مورخی که از عامه شهادت حضرت رضا علیه السلام را ثبت نموده است، یعقوبی باشد زیرا زمان او نزدیکتر از سایر مورّخین به دوران زندگانی امام علیه السلام
بوده است .
یعقوبی در سال ۲۹۲ خود وفات نموده و تاریخ شهادت حضرت رضا علیه السلام را به سال ۲۶۹ یعنی ۲۳ سال بعد از زمان وفات امام علیه السلام به رشته تحریر آورده است مینویسد: بیماری امام علیه السلام بیش از سه روز به طول نیانجامید و در سال ۲۰۳ از هجرت وفات و شهادت امام علیه السلام واقع شد و نوشته است امام علیه السلام بیش از ۴۴ سال از سن مبارکش نگذشته بود.
ابن فندق در تاریخ بیهق می نویسد : به سال ۲۰۲ از هجرت، مأمون قصد بغداد نمود و ذوالریاستین فضل بن سهل در گرمابه سرخس کشته شد و
امام علی بن موسی الرضا را در سناباد طوس زهر دادند. در تاریخ شهادت امام علیه السلام مورخین و محدثین شیعه اختلاف دارند ولی اکثر علماء شیعه بیست و نهم و آخر ماه صفر سنه ۲۰۳ ثبت کرده اند و بعضی چهاردهم و یا هفدهم ماه صفر و برخی بیست و سوم ذیقعده نوشته اند و سن مبارکش را هم هنگام شهادت ۵۴ سال و سه ماه یا ده ماه و نوزده روز یا ۱۴ روز دانسته اند و می نویسند: ۱۹ سال و هفت ماه و پنج روز پس از پدر بزرگوارش مقام امامت و خلافت حقه شیعه را عهده دار بود.