نشانه های امامت :

امامت مقامی است که خداوند بعد از رتبه نبوت و خلت در مرتبه سوم به ابراهيم خليل عليه السلام اختصاص داده و به آن فضیلت مشرفش ساخته و نامش را بلند و استوار نموده: «انی جاعلک للناس اماما» همانا ترا امام مردم گردانیدم، ابراهیم خلیل علیه السلام از نهایت شادیش به آن مقام عرض کرد: و من ذریتی از فرزندان من هم امام قرار بده خدای متعال فرمود: «لا ینال عهدی الظالمین» پیمان و فرمان من به ستمکاران نمی رسد. پس این آیه امامت را برای ستمگران تا روز قیامت باطل ساخت و در میان برگزیدگان گذاشت، سپس خدای تعالی ابراهیم را شرافت داد و امامت را در فرزندان برگزیده و پاکش قرار داد و فرمود و اسحاق و یعقوب را اضافه به او بخشیدیم و همه را شایسته نمودیم و ایشان را امام و پیشوا قرار دادیم تا به فرمان ما رهبری کنند و انجام کارهای نیک و گذاردن نماز و دادن زکوه را به ایشان وحی نمودیم آنها پرستندگان ما بودند.

پس امامت همیشه در فرزندان او بود در دوران متوالی و از یکدیگر ارث میبردند تا خدای تعالی به پیغمبر ما به ارث داد و خود او جل و تعالی فرمود و همانا سزاوارترین مردم به ابراهیم پیروان و این پیغمبر و اهل ایمانند و خدا ولی مؤمنان است آیه ۶۸ سوره (۳) و امامت مخصوص آن حضرت گشت و او به فرمان خدای تعالی و طبق آنچه خدا واجب ساخته بود، آن را به عهده علی نهاد و سپس در میان فرزندان برگزیده او که خدا به آنها علم و ایمان داده جاری گشت و خدا فرمود:

و قال الذين اوتوا العلم والايمان لقد لبثتم في كتاب الله الى يوم البعث» و آنها که علم و ایمان گرفتند گویند در کتاب خدا تا روز رستاخیز بسر برده اید پس امامت تنها در میان فرزندان علی علیه السلام است تا روز قیامت، زیرا پس از محمد صلی الله علیه و آله پیامبری نیست. همواره امامت  زمام دین و مایۀ نظام مسلمین و صلاح دنیا و عزت و سربلندی مؤمنین بوده و کامل شدن نماز و زکوة و روزه و حج و جهاد و بسیار شدن غنیمت و صدقات و اجراء حدود و احکام و نگهداری مرزها و اطراف بوسیله امام است اوست که حلال خدا را حلال و حرام او را حرام کند و حکومت اسلامی را برقرار سازد و از دین خدا دفاع کند و با حکمت و اندرز و حجت و دلیل رسا و گویا مردم را به طریق و مسلک پروردگارش دعوت نماید.

امام همانند خورشید طالع است که نورش عالم را فراگیرد و خودش در افق است به نحوی که دستها و دیدگان به آن نرسد، امام ماه تابان، چراغ فروزان و نور درخشان و ستاره ای است که راهنما در شدت تاریکی ها و گمراهی ها و رهگذر شهرها و کویرها و گرداب دریاها یعنی زمان جهل و فتنه و سرگردانی مردم امام آب گوارای زمان تشنگی و رهبری بسوی هدایت و نجاتبخش انسانها از هلاکت است امام آتش روشن روی تپه رهنمای گمگشتگان است، وسیله گرمی سرمازدگان و رهنمای شب زدگان هر که از او جدا شود نابود میگردد.

امام ابری است بارنده بارانی است شتابنده خورشیدی است فروزنده سقفی است سایه دهنده زمینی است گسترده چشمه ای است جوشنده و برکه و گلستانی است خوشبو و روح افزا امام همدم و رفیق و پدر مهربان برادر برابر پناه بندگان خدا در گرفتاریهای سخت، امام امین خداست در میان خلقش و حجت او بر بندگانش و خلیفه او در زمینش و دعوت کننده بسوی او و دفاع کننده از حقوق اوست.

امام از گناهان پاک و از عیبها برکنار است، به دانش مخصوص به خویشتن داری نشانه دار است موجب نظام دین و سربلندی مسلمین و خشم منافقین و کافرین است امام یگانه عصر و عصرها است، کسی به هم طرازی او نرسد دانشمندان با او برابر نباشند جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد به تمام فضیلتها آراسته است بی آنکه خود در طلبش رفته و به دست آورده باشد بلکه امتیازی است که خدا به فضل و بخشش خود به او عنایت فرموده منصب امامت اکتسابی نیست بلکه فضلی است از خدا که به هر کس بخواهد می دهد پس چگونه ایشان را رسد که امام انتخاب کنند؟ در صورتی که امام عالمی است که نادانی ندارد سرپرستی است که عقب نشینی ندارد، کانون قدس و پاکی و طاعت و زهد و علم و نور عبادت است دعوت پیغمبر به او اختصاص دارد از نژاد پاک فاطمه بتول است در دودمانش جای طعن و سرزنشی نیست و هیچ شریف نژادی به او نرسد از خاندان قریش و کنگره هاشم و عترت پیغمبر و پسند خدای عزّ و جلّ است، برای اشراف شرف است و زاده عبد مناف علمش در ترقی و حلمش کامل است در امامت قوی و در سیاست عالم است، اطاعتش واجب است به امر خدای عز و جل قائم است، خیرخواه بندگان خدا و نگهبان دین خدا است خدا پیغمبران و امامان را توفیق بخشید و از خزانه علم و حکم خود آنچه به دیگران نداده به آنها داده از این جهت علم آنها برتر از علم مردم زمانشان باشد که خدای تعالی در سوره یونس آیه ۳۵ فرمود: آیا کسی که سوی حق هدایت میکند شایسته تر است که پیرویش کنند یا کسی که هدایت نمیکند جز اینکه هدایت شود شما را چه شده؟ چگونه قضاوت میکنید؟ امام باید از طرف خداوند متعال و رسول خدا تعیین گردد و ما برای هر کدام از پیشوایان دین نص بخصوص داشته و پیشوایان قبلی فرموده اند امام بعد از من کیست؟