نماز

نماز نیز واجب است ظهر چهار رکعت عصر چهار رکعت مغرب سه رکعت و عشاء آخر چهار رکعت و صبح دو رکعت این هفده رکعت.

 نماز مستحب نیز سی و چهار رکعت است هشت رکعت پیش از نماز واجب ظهر هشت رکعت پیش از عصر چهار رکعت پس از مغرب دو رکعت نشسته پس از نماز عشاء که یک رکعت به حساب می آید هشت رکعت در سحر، دو رکعت نماز شفع و یک رکعت وتر که پس از رکعت دوم سلام داده می شود و دو رکعت نافله نماز صبح. 

نیز نماز در اول وقت و ثواب نماز جماعت که بیست و چهار برابر نماز فرادی است و این که نباید پشت سر پیشوای نابکار نماز گزارد و جز به اهل ولایت نباید اقتدا کرد و نباید بر روی پوست درندگان نماز گزارد و جایز نیست در تشهد اول گفتن: السلام علینا و على عباد الله الصالحين زیرا خروج از نماز به گفتن سلام است و چون این را گفتی از نماز خارج شده ای. شکسته خواندن نماز در هشت فرسنگ و فراتر از آن است و چون نماز را شکسته خواندی باید

روزه ات را افطار کنی و کسی که افطار نکند از روزه ای که در سفر می گیرد پاداشی نبرد و باید آن را قضا کند؛ چه در سفر روزه ای برگردن او نیست.

نیز این که قنوت در نماز صبح ظهر، عصر، مغرب، عشاء آخر، سنت واجب است (یعنی حتی الامکان باید آن را خواند و نماز بر میت پنج تکبیر دارد، پس هر که از آن کم کند مخالفت کرده است و چون میت را به گور سرازیر می کنند باید ابتدا از پایش آرام آرام داخل قبر کنند و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحيم» در تمامی نمازها واجب است.

صص77-78

دست به دامان شدن

در دلایلی که فضل بن شاذان از امام رضا روایت کرده، آمده است که حضرت فرمود: مردم به خواندن قرآن در نماز فرمان یافتند تا قرآن مهجور و تباه نگردد و نگاه داشته و خوانده شود و متلاشی و نابود نگردد و ناشناخته نماند.

 آغاز کردن قرائت نماز با سوره حمد و نه با دیگر سوره ها از آن روی است که در هیچ یک از سوره های قرآن به اندازه این سوره خیر و حکمت گرد نیامده است؛ چه این سخن پروردگار

 «الحمد لله» گزاردن سپاسی است که خداوند عزوجل آن را بر آفریدگان خویش بایسته ساخته است نیز سپاسی است به سبب کامیابی بنده در انجام دادن کارهای نیکو رب العالمین یگانه دانستن و ستایش کردن خداوند است و زبان گشودن به این که او آفریدگار و مالک است؛ نه دیگر کس

الرحمن الرحيم جلب رضایت خداوند است و یاد کرد الطاف و نعمت های او بر تمامی آفریدگان

مالک یوم الدین اقراری است از بهر پروردگار که زنده می گرداند، حساب می گیرد و کیفر میکند نیز اثبات ملک آخرت است برای او همان گونه که دنیا ملک اوست.

ایاک نعبد رغبت و تقرب است به خدای تعالی ذکره و خالص داشتن کردار است از بهر او نه دیگری.

ایاک نستعین طلب فزونی توفیق و بندگی است و درخواست دوام آنچه خدای تعالی مرحمت فرموده است و یاری او

اهدنا الصراط المستقيم طلب ارشاد و راهنمایی است فراسوی آیین او و چنگ در زدن به ریسمانش و درخواست فزونی شناخت و معرفت پروردگار عزوجل

صراط الذين انعمت عليهم تأکیدی است بر خواهش و رغبت و یادکردی است از نعمت های پروردگار بر اولیای خویش که پیش از این گفته آمد و رغبتی است به نعمتهایی همانند آن نعمتها.

 غير المغضوب عليهم پناه جستن است به خدا از این که مبادا در شمار معاندان و کافرانی باشد که خدای و امر و نهی او را ناچیز شمردند.

 ولا الضالین دست به دامان شدن است از این که مبادا در شمار گمراهانی جای گیرد که بدون شناخت از راه او برون شدند در حالی که گمان می بردند که کاری نیکو انجام داده اند. پس در این سوره از خیر و حکمت های جامع اخروی و دنیوی چندان گرد آمده که در هیچ سورۀ دیگری هم اندازه آن یافت نمی شود. 

علت این که برخی از نمازها را باید بلند خواند این است که این نمازها در اوقات تاریکی گزارده میشوند از این رو بایسته است که بلند خوانده شوند تا عابران بدانند که در این مکان نماز جماعت برپاست و اگر خواست نماز بگزارد؛ چه او جماعت را نمی بیند بلکه صدایشان را میشنود. اما دو نمازی که بلند خواندن آنها واجب نیست؛ این دو نماز به هنگام روز و روشن بودن هوا گزارده میشوند و چون دیده میشوند نیازی به شنیده شدن ندارند. پس چون حمد و سوره را خواندی در حالی که ایستاده ای یک تکبیر بگوی. سپس به رکوع رو و دست راست خویش را پیش از دست چپ بر زانوی راست خود بگذار نیز کف دو دستت را بر دو زانویت بگذار و انگشتانت را بر روی زانوانت بگذار و آنها را باز کن و گردنت را بکش و در رکوع، نگاهت به میان دو پا تا سجده گاهت باشد .(ابن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن على بن حسين، فقيه ۳۱۰٫۱ ح ۲۹۷)

صص98-100