تسلط امام به زبانهای گوناگون، و اخبار غیبی
محمد بن فضل هاشمی میگوید بعد از شهادت امام هفتم به حضور امام رضا شرفیاب گردیدم و پس از سلام و عرض تسلیت به استحضار آن سرور رساندم که شما میدانید اختلاف مردم بصره تا چه حد شدید است، چنانچه دلائل و براهینی در مورد امامت خود برای من تعلیم فرمائید من می توانم آنها را به دوستان و غیر دوستانمان ابلاغ نمایم حضرت در جواب فرمودند من خود سه روز پس از رسیدن شما به بصره می آیم و با مردم سخن میگویم محمد می گوید: امام رضا برای ایجاد آرامش خاطر در عین حال ودائع امامت و سلاح رسول خدا را نیز به من نشان داد
راوی می افزاید چون به بصره رسیدم خبر آمدن حضرت را پس از سه روز به مردم بصره مژده دادم علاقه مندان در انتظار آن امام ثانیه شماری می کردند، ولی فردی از دشمنان اهل بیت به نام عمر و بن هداب گفت او هنوز جوان و بی تجربه است و صلاحیت این کار را ندارد مناسب است این امر را به حسن بن محمد واگذار کنیم حسن بن محمد که خود در مجلس حضور داشت گفت ای عمرو! این حرفها را رها کن آن حضرت دارای فضائلی است که شما میتوانید پس از سه روز او را آزمایش کنید.....
امام رضا پس از سه روز در حالی که در یک لحظه از مدینه به بصره آمده بود! در جمع مؤمنین و غیر آنان حضور یافت تمام سران مخالفین و گروه های غیر اسلامی را نیز به این مجلس دعوت کردند، جائلیق»، «رأس الجالوت که رئیس نصرانیها و یهودیها بودند در این مجلس شرکت کردند آنگاه امام رضا سخنان خود را با سلام و درود شروع کرد و خود را به حاضرین معرفی فرمود و اضافه کرد که من امروز نماز صبح را در مسجد مدینه با والی آن شهر خوانده ام و مشکلات وی را بر طرف کرده ام و با هم قرار گذاشته ایم که امروز بعد از ظهر هنگام عصر دیدار دیگری داشته باشیم حاضرین عرض کردند ای پسر پیامبر این خود بهترین دلیلی است بر امامت و ولایت شما ولی آن حضرت فرمودند شما همینک میتوانید سؤالات خود را مطرح سازید.
عمرو بن هذاب همان دشمن ائمه گفت: محمد بن فضل از شما اوصافی را بیان کرده است که عقل ما نمی پذیرد او میگوید شما به تمام زبانها مسلط هستید و از تمام آیات و احکام الهی اطلاع دارید
حضرت فرمودند: محمد صحیح گفته است و شما میتوانید با سؤالات گوناگونی این حقیقت را درک کنید.
عمر و گفت ما به وسیله زبانهای گوناگون تو را آزمایش میکنیم و سپس چند نفر از ملیت های روم - هند - فارس - ترک را حاضر کردند آنان با امام رضا به گفتگو پرداختند، سرانجام «عمرو» با حالت تعجب و تحير اعتراف نمود که آن سرور به زبان و لغات آنان از خودشان آشناتر است