امام مرام واقفیه را رد کرد
امام رضا علیه السلام واقفیه را به خاطر عقیده شان رد کرد. یک از شیعیان امام طی نامه ای درباره واقفیه از آن حضرت سؤال کرده بود، امام علیه السلام به او پاسخ داد: واقف منحرف از حق است و بر گناه خودش باقی است. اگر مرد،جایگاه او جهنم است و بد جایگاهی است. (۱. حياة الإمام موسى بن جعفر، ج ۲، ص ۲۰۷ )
و بعضی از شیعیان از او پرسیده بودند که آیا جایز است زکات به آنها داده شود. حضرت آنها را از این کار نهی کرد و فرمود اینها کافر و مشرک و زندیق هستند. (۱. بحار الانوار، ج ۱۲، ص ۹۰۹ )
محمد بن فضیل بر امام رضا علیه السلام وارد شد و امام را از حال بزرگان وقف مطلع ساخت و گفت: فدایت شوم من ابن ابی حمزه و ابن مهران و ابن ابی سعید را که از رهبران واقفیه بودند ترک کردم در حالی که آنها سخت ترین مردم در نشان دادن دشمنی خود نسبت به خدای متعال بودند.
پس امام در جواب او فرمود کسی که گمراه شد به تو ضرری نمی زند وقتی که تو هدایت شده باشی آنها به رسول خدا صلى الله عليه و آله دروغ بستند و به فلانی و فلانی دروغ بستند و به جعفر و موسى عليهما السلام دروغ بستند و من پدرانم را الگو قرار می دهم.
محمد گفت تو به این مهران گفتی خدا نور قلبت را ببرد و فقر را در خانه ات قرار بدهد.
امام فرمود: حال او و حال برادرانش چگونه است؟
محمد به او خبر داد که دعایش مستجاب شده است و آنها گرفتار بدبختی و فقر هستند و گفت ای آقای من آنها سخت غمگین هستند در بغداد. حسین نمی تواند به عمره برود.
امام رضا علیه السلام وضعش نسبت به واقفیه سخت بود که در مقابل او تمرد کرده و امامتش را انکار نموده بودند.