شهر طوس در آن زمان شامل دو آبادی بزرگ «طابران» و «نوقان» بوده است و به طوس نوقان» میگفتند. طوس در آن زمان جزو استان نیشابور بوده و از نیشابور تا طوس دو منزل فاصله داشته و خراج طوس جزء خراج نیشابور بوده است. حضرت رضا - علیه السلام - پس از عبور از طوس به سوی سرخس حرکت کردند. امام چند روزی در سرخس اقامت کردند. احمد بن ابی یعقوب در کتاب البلدان آورده است سرخس سرزمینی باشکوه و شهر آن بزرگ است و در بیابانی ریگزار واقع است و خراج آن یک میلیون درهم و ضمیمه خراج خراسان است. حضرت سپس به طرف مرو حرکت کردند و به مرو مقر حکومت مأمون رسیدند. شیخ صدوق مینویسند که حضرت پس از چهار ماه سفر در نیمه اول سال ۲۰۱ ق وارد مرو شدند. مرو در قرنهای اول و دوم هجری از شهرهای بزرگ خراسان بزرگ به شمار می رفت. صاحب البلدان نوشته است: از سرخس تا مرو شش منزل راه است مرو از مهم ترین شهرهای استان خراسان است و والیان خراسان در این شهر سکونت میکردند و نخستین کسی که در آن اقامت کرد مأمون بود. در حدیثی از پیامبر اکرم - صلى الله علیه و اله و سلم - چنین نقل شده که مرو را ذوالقرنین ساخت و عزیز پیامبر در آن نماز خواند. مرحوم طبرسی در اعلام الوری حدیثی از اهل سنت نقل میکند که پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - فرمودند: مرو را ذوالقرنین ساخت و برای برکت آن دعا کرد. سپس حضرت فرمود بدی به اهل مرو نمیرسد. حضرت رضا - علیه السلام - هنگام ورود به مرو با استقبال باشکوه روبه رو شدند و شهر غرق در شادی و سرور بود سروری که تا آن زمان شهر به خود ندیده بود. حضرت پس از ورود به شهر در نزدیکی قصر مأمون جایی که مأمون برای حضرت تدارک دیده بود، استقرار یافت.