رافت امام
در سال ۱۹۵ هجری قمری در دهم ماه رجب امام جواد الله فرزند گرامی امام رضا العلم متولد شدند. به سند معبر از حکیمه خاتون صبیه محترمه امام موسی کاظم (ع) روایت کرده است که روزی برادرم امام رضا(ع) مرا طلبید و فرمود ای حکیمه امشب فرزند مبارک خیزران متولد می شود باید که در وقت ولادت او حاضر باشی من در خدمت حضرت ماندم چون شب درآمد مرا با خیزران و زنان قابله در حجره آورد و از حجره بیرون رفت چراغی نزد ما افروخت و در را بروی ما .بست چون او را درد زایمان گرفت و او را بالای تشت نشاندیدم چراغ خاموش شد از خاموش شدن چراغ مغموم و ناراحت شدیم ناگاه دیدیم که آن خورشید امامت از افق رحم طالع گردید و در میان تشت نزول نمود بر آن حضرت پرده ای نازک احاطه کرده بود مانند جامه و نوری از آن حضرت ساطع بود که تمام آن حجره منور شد و ما از چراغ مستغنی شدیم پس آن نور مبین را برگرفتم و در دامن خود گذاشتم و آن پرده را از خورشید جمالش دور کردم ناگاه امام رضا الله به حجره درآمد و حضرت جواد(ع) را گرفت و در گهواره گذاشت فرمود حکیمه کنار گهواره او باش در روز سوم امام جواد الله چشم به طرف آسمان گشوده گفت: اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله حکیمه می گوید من با ترس حرکت کرده خدمت حضرت رضا رفتم گفتم چیز عجیبی از این پسر دیدم فرمود چه چیز؟ جریان را نقل کردم فرمود حکیمه کارهای شگفت انگیزی که ندیده ای از این فرزندم بیشتر است از آنچه تو دیدی ! حنان بن سدیر گفت: به حضرت رضا (ع ) عرض کردم ممکن است امام فرزند نداشته باشد فرمود برای من جز یک فرزند متولد نخواهد شد ولی از نسل او گروه زیادی به وجود می آیند. فرزند حضرت رضا منحصر بود به پسرش محمد بن علی جواد و دیگر فرزندی نداشت. حضرت رضا از دنیا رفت در حالی که فرزندی جز ابو جعفر محمد بن علی ال نداشت که در روز فوت پدر هفت سال و چند ماه داشت. محمد بن طلحه گفت اولاد حضرت رضا شش نفر بودند پنج پسر داشت و یک دختر اسامی فرزندانش محمد قانع حسن جعفر ابراهیم حسین و عایشه بود چند نفر از علمای اهل سنت هم این را نوشته اند که پنج پسر و یک دختر داشته است. در بعضی از کتاب های انساب بعضی از آنها را دارای فرزند دانسته اند. در قوچان زیارتگاه بزرگی است که معروف به سلطان ابراهیم پسر علی بن موسی الرضا ( ع ) است از چیزهای عجیبی که در این زیارتگاه وجود دارد چند ورقی از قرآن مجید است به خط بایسنقر بن شاهرخ پسر امیر تیمور گورکانی می گویند نادر شاه افشار از سمرقند آنها را به این زیارتگاه منتقل کرده هر صفحه در حدود یک متر و خرده ای طول دارد و عرض آن در حدود شصت سانتی متر است طول هر خط حدود سانتی متر و عرض آن حدود پنج بند انگشت است بین دو خط در حدود ۱۰ سانتیمتر فاصله است با قلم درشت به عرض سه انگشت نوشته شده. وقتی ناصر الدین شاه قاجار به خراسان سفر نمود برای زیارت رضا (ع)، دو ورق آن را به تهران آورد و در موزه مخصوص شاهنشاهی قرار داد .