وصیت آن حضرت

حضرت موسی بن جعفر ( الله ) برای وصیت خود ابراهیم بن محمد جعفری را با اسحاق بن محمد جعفری و اسحاق بن جعفر بن محمد و جعفر بن صالح و معاویه جعفری و یحیی بن حسین بن زيد بن على و سعد بن عمران انصاری و محمد بن حارث انصاری و یزید بن سلیط انصاری و محمد بن جعد بن سعد اسلمی که او نویسنده وصیت اولی بود شاهد گرفت. گواه گرفت بر اینکه شهادت به لا اله الله وحده لا شریک له میدهد و اینکه محمد بنده و پیامبر اوست و در آمدن قیامت شکی نیست و خدا مردگان را زنده خواهد کرد و برانگیختن انسان ها پس از مرگ واقعیت دارد آن چه خدا وعده داده صحیح است و حساب حق است و قضا حق و ایستادن در مقابل خداوند حقیقت دارد و آن چه پیامبر اکرم آورد درست است و آنچه روح الامین آورده صحیح است بر این عقاید زندگی کرده ام و بر همین عقاید از دنیا خواهم رفت و ان شاء الله با همین عقاید محشور می شوم.  آنها را گواه گرفت بر این که این نوشته وصیت من است به خط خودم و وصیت جدم امیر المؤمنين على بن ابی طالب و وصیت محمد بن علی را بدون کم و کاست یک حرف نسخه برداری کرده ام همچنین وصیت جعفر بن محمد من فرزندم علی را وصی خود قرار میدهم و سایر فرزندانم را در صورتی که او صلاح بداند و کمال فهم و درک در آنها تشخیص دهد و میل داشت با او در وصیت شریک باشند اگر نخواست و مایل بود آنها را از وصیت خارج کند اختیار با او است آنها نمی توانند او را اجبار کنند. او وصی من است در مورد موقوفه ها و اموال و غلامان و فرزندانم که از من باقی می مانند حتی ابراهیم و عباس و قاسم و اسماعیل و احمد و ام احمد ولی اختیار زنانم فقط در دست اوست نه دیگر فرزندان و ثلث موقوفه پدرم و ثلث اموال خودم که هر کار خواست میکند و به طور کلی اختیار تام با او است. خواست میفروشد یا میبخشد و یا به کسی واگذار میکند و یا صدقه می دهد کارهایی که برایش توضیح داده ام و توضیح نداده ام اختیار با اوست او مثل خود من است در زمان حیات و زندگیم در مورد مال و خانواده و فرزندانم اگر مایل بود آن برادرانی که در این وصیت نامه از آنها نام برده ام باشند در صورتی که نخواست میتواند آنها را از دخالت در وصیت خارج کند بدون این که کسی از آنها ناراحت باشد یا اعتراضی نماید. اگر از آنها رفتاری دید بر خلاف آن چه من مشاهده کرده ام خواست باز برگرداند و دخالت دهد این اختیار را دارد اگر یکی از آنها خواست خواهر خود را به شوهر دهد باید با اجازه او باشد علی بن موسی الرضاء الله بهتر صلاح خانواده خود را در ازدواج می داند. هر سلطان یا هر یک از مردم بخواهند مانع شوند علی را از انجام آن چه در وصیت نامه نوشته ام یا هر کدام از کسانی که نام بردم از خدا و پیامبر بیزارند و خدا و پیامبر نیز از آنها بیزار لعنت و خشم خدا و ملائکه و تمام لعنت کنندگان و ملائکه مقرب و انبیاء و مرسلین و تمام مؤمنین بر او باد هیچ کدام از سلاطین نمی توانند او را از کار خود بازدارند. من بدهی و طلبکاری ندارم و نه هیچ یک از فرزندانم از من چیزی طلبکار است و مالی نزد من دارد هر چه علی بگوید صحیح است. اگر زیاد گفت او بهتر میداند و کم گفت راستگو است این که چند نفر از فرزندان خود را با او در وصیت نامه اسم بردم خواستم امتیاز و احترامی به آن ها نموده باشم و نامشان در وصیت نامه ام باشد. همسرانم هر کدام خواستند در خانه خود باشند و حفظ حجاب و مستوری خود را بنمایند مخارج آنها را همان طور که در زمان حیات خود میپرداختم فرزندم می پردازد. اگر صلاح دانست و کسی که شوهر اختیار کرد دیگر نمی تواند به منزل من برگردد مگر این که فرزندم على صلاح بداند دخترانم نیز همین طورند برادران نمی توانند خواهران مادری خود را به ازدواج دهند مگر با اجازه او و حق دخالت در کار آنها ندارند مگر به رأی و مشورت علی اگر چنین کاری کردند مخالفت با خدا و پیامبر کردند و او را از اختیاری که دارد مانع شده اند زیرا فرزندم علی صلاح ازدواج خانواده خود را بهتر میداند اگر صلاح در ازدواج بداند شوهر می دهد و اگر صلاح نداند وامی گذارد به دخترانم نیز همین سفارش را کرده ام و خداوند را گواه بر آنها گرفته ام پسرم و ام احمد گواهند بر این کار و هر دو با هم اختیار دارند. هیچ کس نمی تواند وصیت نامه مرا بگشاید و آشکار کند از کسانی که قید کرده ام که حق دخالت ندارند کسی که بد کرد به ضرر خود او است و هر که خوبی کند نتیجه اش را میبیند. هیچ سلطان و قدرتی حق ندارد این وصیت نامه ای که مهر بر آن زده ام بگشاید و مهرش را باز کند اگر کسی چنین کرد لعنت و غضب خدا و لعنت کنندگان و ملائکه مقرب و مرسلین و مسلمانان بر او باد که وصیت نامه ام را بگشاید خدا به کسی ستم روا نمی دارد و صلی الله على محمد وآله نوشت و بر آن مهر زد ابو ابراهیم و گواهان و صلى الله على محمد. از وصیت نامه برداشت و معلوماست که آنها را خارج نموده و تنها اختیار را به حضرت رضا داده و آنها را تحت سرپرستی ایشان قرار داد و چه راضی باشند و چه راضی نباشند و از تصرف در موقوفات نیز خارج نموده