کمک شبانه و پنهانی

خاندان گرامی رسول خدا اصل جود و بخشش بودند. از این رو به مردم و برطرف ساختن مشکلات آنان توجه و عنایتی خاص داشتند. این عنایت تا بدان اندازه بود که گاهی موارد خود گرسنه می ماندند اما دیگران را سیر میکردند. نمونه آشکار آن را می توان در ذیل سوره «هل اتی» به خوبی دریافت.(۳)(الغدير ۱۰۷٫۳ تا ۱۱۱؛ احقاق الحق ۱۱۷٫۳ تا ۱۷۵ )

خاندان پیامبر ه این کارها را برای به دست آوردن شهرت و عنوان در میان مردم انجام نمی دادند بلکه هدف آن بزرگواران رضایت پروردگار و دوستی و کسب محبوبیت در پیشگاه خداوند بوده است. از این رو در سوره «هل اتی بدین حقیقت تصریح شده و خداوند در همین راستا چنین می فرماید:

«إِنَّمَا نُطْعِمَكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ»(۱)( انسان/ ۹)

آری، امامان شیعه (علیهم السلام) در تاریکی شب آذوقه و نان مستمندان را بر دوش میکشیدند و به سرای آنان می رفتند و کمک می نمودند که امام رضا نیز راه نیاکانش را ادامه می داد. ابراهیم بن عباس آنگاه که ویژگیهای اخلاقی امام رضا را بر می شمارد، در قسمتی از آن می گوید کار خیر و انفاق پنهان فراوان داشت و بیشتر در شبهای تاریک مخفیانه به فقیران کمک می کرد. (۲)(عیون اخبار الرضا ۱۸۴٫۲؛ بحار الانوار ۹۱٫۴۹؛ اعیان الشیعه ۱۵٫۲)

آری، چه بسیار از شبهای تاریک که او غذای محرومان را در زنبیلی بر دوش کشیده و به همانند نیاکان بزرگوارش، به در خانه آنان می رفت و چه بسیار از افراد دیگر بودند که از محل کمک رسانی های امام زندگی میکردند ولی خود خبر نداشتند که آب و نان آنها از کجا می رسد، در آمدهایی که از جهات گوناگون به امام می رسید، صرف همین افراد و البته بخشی نیز در راه تبلیغ دین هزینه می گردید.( ۳)(در مکتب عالم آل محمد ۱۸۵)