. ۴- اگر سؤال شود چرا زن هر گاه حائض شد نه روزه باید بگیرد و نه نماز بخواند؟ در جواب گفته می شود

لِأَنَّهَا فِي حَدَّ نَجَاسَة فَأَحَبَّ أَنْ لَا تَتَعَبَّدَ إِلَّا طَاهِرَةً وَ لِأَنَّهُ لَا صَوْمَ لِمَنْ لَا صَلَاةَ لَهُ.

زیرا حیض در حد نجاست بوده لا جرم حق تبارک و تعالی دوست دارد که زن فقط در حال طهارت عبادتش را نماید و دیگر آن که کسی که نمازش صحیح نیست و در حقش اساساً نماز مشروع نمی باشد روزه هم مشروع نیست.

 اگر سؤال شود پس چرا وقتی زن از حیض پاک شد روزه اش را باید قضاء کند ولی نمازش قضاء ندارد؟ در جواب گفته می شود:

 لِعِلَى شَتَّى فَمِنْهَا أَنَّ الصِّيَامَ لَا يَمْنَعُهَا مِنْ خِدْمَةِ نَفْسِهَا وَ خِدْمَةِ زَوْجِهَا وَ إِصْلَاح بَيْتِهَا وَ الْقِيَامِ بِأُمُورِهَا .

این حکم علت های بسیار دارد:

از جمله آن که روزه مانع نمیشود از این که زن خدمت خود و شوهر نموده خانه اش را اصلاح کرده به امور خود پرداخته و مشغول فراهم کردن معیشت باشد ولی نماز از تمام این امور ممانعت میکند زیرا نماز در روز و شب چند مرتبه تکرار میشود لذا به ملاحظه اشتغالاتی که برای زن هست قضاء نمازها بر او بسیار مشکل است در حالی که روزه این طور نیست.

 از جمله آن که در نماز رنج و مشقت و پرداختن به ارکان نماز میباشد و حال آن که روزه این طور نیست بلکه صرف ترک طعام و شراب بوده و اصلاً پرداختن به ارکان در آن وجود ندارد. 

از جمله آن که هیچ وقتی فرا نمیرسد مگر آن که در آن نمازی جدید واجب می گردد چه در روز و چه در شب و حال آن که روزه چنین نیست زیرا هر روزی که فرا میرسد این طور نیست که روزه اش واجب باشد ولی در نماز هر وقتی که حادث گردد نماز در آن وقت واجب میباشد.