پرتوی از نور

ابراهیم بن عباس میگوید هیچگاه ندیدم که امام رضا در سخن بر کسی جفا ورزند و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کنند. هرگز نیازمندی را که میتوانستند نیازش را برآورده سازند، رد نمی کردند و در حضور دیگری پای خود را در از نمی نمودند. هرگز ندیدم به کسی از غلامان و خدمتکاران خویش بد بگویند. خنده او تبسم بود. چون سفره غذا به میان می آمد همه افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سفره خویش مینشاندند و آنان همراه با امام غذا می خوردند شبها کم میخوابیدند و بیشتر بیدار بودند و بسیاری از شبها تا صبح بیدار میماندند و به عبادت می گذراندند. همچنین بسیار روزه میگرفتند و روزه سه روز در هر ماه(۱ - گویا منظور روزه پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنج شنبه آخر ماه است که پیشوایان معصوم فرموده اند کسی که اضافه بر روزه ماه مبارک رمضان در هر ماه این سه روز را روزه بگیرد، مانند آن است که همه سال روزه باشد. وسائل الشيعه، ج ۷، ص ۳۰۵)) را ترک نمی کردند. کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشتند و بیشتر در شبهای تاریک مخفیانه به فقرا کمک می کردند.(- اعلام الوری، ص ۳۱۴)