جود و سخا
اما همچنانکه در تمام کمالات یکتا و بی همتا بود در بخشش و سخاوتمندی نیز بی عدیل بود. چنانچه حضرت رضا (ع) در روزگاری که در خراسان بود روز عرفه تمام ثروت خود را در راه خدا به بینوایان داد و در پاسخ فضل بن سهل که آنحضرت را از این عمل نکوهش کرد و گفت کار زبان آوری مرتکب شدید و انسان نباید عمل زیان آوری بجای آورد! فرمود اشتباه کردی عملی مرتکب شده ام که سراسر آن سود و موجب اجر و پاداش اخروی
است و بهر کسی در خور جوانمردی او اعطائی میکرد . و به ریان بن صلت که آرزومند پیراهنی از آنحضرت بود و هم در نظر داشت و جهی بگیرد برای دختران خود انگشتری تهیه کند و بالاخره زیارت آنحضرت و لقاء آنجناب که همه آرزوهایش را از خاطر برده بود و از حضور حضرت ظاهر آدست خالی خارج شده بود حضرت او را طلبید. پیراهن و وجه خرید انگشتری را بوی اعطا فرمود مناسب است بخش مزبور را بروایت ذیل پایان دهیم .
يسع بن حمزه گفته مردی حضور آنحضرت شرفیاب شداظهار داشت من از دوستان شما و پدران شمایم از سفر حج باز گردیده هزینه سفرم را گم کرده چنانچه قدرت مراجعت بوطنم را ندارم و باید بعرض برسانم در شهر خودم مرد توانگری هستم متعهد خواهم شد هرگاه هزینه سفرم را عنایت فرمائید پس از مراجعت بلافاصله كمك به مسافر به نیابت حضرت شما صدقه دهم ! حضرت پس از استماع سخن وی از جا برخاسته باندرون تشریف برده پس از ساعتی بدون آنکه در اطاق را بگشاید از بالای در دست مبارك را بیرون آورده مبلغ دویست دینار پول با و مرحمت فرمود و افزودند این مبلغ را در مخارج خود صرف کن و از برکت آن برخوردار باش و از طرف منهم صدقه مده یعنی این مبلغ متعلق به تست و بزودی خارج شو تا تو مرا و من ترا نه بینم !
یکی از حاضران از سخن امام (ع) بشگفت آمد پرسید با اینکه باو مبلغ گزافی عنایت فرمودید چرا او را بزودی از در بار خود خارج کردید ؟!
فرمود برای اینکه نمیخواستم خواری سئوال را در بشره او مشاهده کنم مگر فرموده رسول خدارا نشنیده ایکه فرمود کسیکه پنهانی صدقه بدهد معادل با آنستکه هفتاد مرتبه حج خانه خدا نموده باشد و کسیکه عمل ناپسندی را رواج دهد از درگاه خدا رانده شده و کسیکه در پنهانی مرتکب شده باشد خدا او را می آمرزد و مگر گفته پیشینیان بگوشت نرسیده .
متى آته يوماً اطالب حاجة رجعت الى اهلی و وجهي بمائه ممدوح من کسی است که اگر برای در خواست حاجتی نزد او بروم در مراجعت چنان بخواسته من قیام خواهد کرد که آبروی من نریخته و شادی و طراوت آن محفوظ مانده است .
بحضرت جواد (ع) در نامه مرقوم میفرماید همیشه دخول و خروج خود را از در بزرك منزل خود قرار بده و کسی را محروم مساز و به اعمامت کمتر از پنجاه اشرفی و بعمه هایت کمتر از بیست و پنچ اشرفی مده و در مازاد آن مختاری و در آخر مرقوم فرموده انفاق کن و از تنگدستی مترس