نام و نسب

نام آنحضرت علی و سومین بزرگواری است که در خاندان معصومین بدین نام مبارک مفتخر گردیده

کنیه اش ابو الحسن و این کنیه را پدر عالی مقدارش بجناب او اعطا فرمود و اظهار داشته فرزندم على بزرك فرزندان منست و از آنجا که مورد علاقه خود بود ویرا به کنیه خود مفتخر داشته ام ابن شهر آشوب نوشته خواص اصحاب آنحضرت را به کنیه ابوعلی می شناختند .

آنجناب از طرف پدر بزرگوارش به شش واسطه بحضرت رسول و به پنج واسطه بحضرت امير المؤمنين على عليه السلام ميرسد.

القاب آنحضرت

لقبهای چندی از قبیل سراج الله ؛ نور الهدى، قرة عين المؤمنين و امثال اینها که در کتاب پیشوا ذکر کرده ام و بلاشك شايسته همه آنها بوده و مشهورترین آنها رضا است که برابر با عدد نامهای الهی بوده و خدای منان که براستی از آنحضرت راضی بوده ویرا به آن لقب نامیده .

ابن بابویه مینویسد احمد بزنطی بحضرت جواد الائمه عرضکرد عده از مخالفان خیال میکنند مامون پدر شما را بر اثر پذیرش ولا يتعهدی ملقب برضا ساخته : فرموده بخدا سوگند اینان بدکار و دروغگو هستند و خیال نابجائی کرده اند بلکه خدای متعال اور ارضا نامیده زیرا آنحضرت در آسمان ، مرضی خدا و در زمین مورد خرسندی حضرت رسول اکرم و ائمه هدی است و بالاخره دوست و دشمن از جناب او راضی بودند (جامی) .

علی بن موسی الرضا کز خدایش               رضا شد لقب چون رضا بودش آئین

و عادت حضرت موسی بن جعفر آن بود همواره آنحضرت را در تمام خطابات رضا میخواند جنات الخلود مینویسد حضرت رضا (ع) در میان عجم ؛ ملقب به قبله هفتم است زیرا که محل استقبال خلایق در همه روی زمین هفت مکان است مکه ، مدینه ؛ نجف ، کربلا ؛ كاظمين ، سامرا ، مشهد مقدس .

گر خلیل الله به بطحا کعبه بنیاد کرد                    در خراسان کرده ایزد کعبه دیگر بنا

از شرف آن کعبه آمد قبله گاه خاص و عام           در صفا این کعبه آمد سجده گاه اصفیا

از وجود مصطفی گرگشت آن کعبه عزیز              یافت این کعبه شرف از نور چشم مرتضی