طلوع نیر امامت
حدود صد چهل و هشت سال از هجرت رسولخدا گذشته بودزمین و آسمان غرق سرور و فرح بودند خورشید با خوشحالی تمام طلوع میکرد ماه و ستارگان در آسمان با وجد عجیبی نورافشانی میکردند تمام موجودات بیکدیگر بشارت میدادند آدمیان فرحناك بودند اما نمیدانستند این فرحناکی از کجا و این خوشحالی از چیست چگونه شد همه خوشحالند جای بسی تعجب بود با آنکه تقریباً علل حوادث و پیش آمدها تا اندازه هوید است اما علت این خوشحالی چیست ؟ آری همه بی خبر بودند . لیکن شخصیت بزرگواری که مطاع جهان و فرمانده عالم و آدمیان یعنی نیر اعظم ، سید معظم ، سند اسلام فخر ائمه گرام هادی بحرو بر حضرت موسی بن جعفر (ع) کاملا اطلاع داشت او میدانست این خوشحالی چیست و این سرور همگانی از کجا بوجود آمده باری یازده روز از ذیقعده گذشته بود جهان همچنانکه غرق دریای سرور بود مبشر رحمت پروردگاری طلوع نیر امامت را از آسمان عصمت مژده داده اينك خورشید عالمتاب ولایت از افق نجمه ظاهر گردید .
خواجه هر دو سرا یعنی امام هشتمین سرجان مرتضی سلطان على موسى الرضا
گوهر در ج جلالت ماه برج سلطنت آفتاب اوج عزت شاه فوج اوليا
چشم عقل از توتیای مقدمش برده است نور جان خلق از خلق روح افزای او دیده شفا