امام موسی کاظم (علیه السلام)
پدر بزرگوار امام رضا علیه السلام ، حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام ، ملقب به باب الحوایج است که به دلیل بردباری اش در برابر بدگویان و دشمنان لقب کاظم فرو خورنده خشم یافته است. تولد ایشان را سال ۱۲۸ هـ نوشته اند پدر بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السلام، امام ششم است و مادرش بانوی پرهیزگار، حمیده ی بربریه بوده است.
امام کاظم علیه السلام در سال ۱۴۸ سال تولد امام رضا پس از شهادت امام صادق علیه السلام، به امامت رسید و به مدت ۳۵ سال عهده دار امامت مسلمانان بود.
دانشمندان شیعه و سنی درباره ی زهد و پارسایی دانش سرشار، بردباری، سخاوت و شخصیت برجسته ی ایشان داد سخن داده اند و یادآور شده اند که بزرگواری ها و سخاوت او
همه، حتی دشمنانش را در بر می گرفت و حضرتش را محبوب
مردم می ساخت تا آنجا که بسیاری از زندانبانان، تحت تأثیر قرار گرفته و از آزار امام و ایجاد شرایط سخت در زندان خودداری می کردند.
بسیاری از جملات ستایشگرانه ی دانشمندان شیعه و سنی درباره ی امام کاظم علیه السلام را استاد عزیز الله عطاردی در کتاب مسند الامام الکاظم گردآوری کرده است.
حكومت عباسیان روزگار سیاه ستم و اختناق و استبداد سیاسی، علیه امامان شیعه است. مخصوصاً زندگی امام کاظم علیه السلام ، با نخستین مرحله ی استبداد عباسی همزمان شد و امام در کانون این فشارها قرار گرفت که باعث میشد شرایط معرفی ایشان فراهم نگردد و امام کاظم علیه السلام ناشناخته بماند. از این رو پس از امام صادق علیه السلام کسانی با استفاده از این موقعیت ادعای امامت کردند که به ایجاد برخی فرقه های مذهبی انجامید.
دوران امامت حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام ، با حکومت ۴ تن از عباسیان مصادف بود منصور عباسی تا سال ۱۵۸ مهدی عباسی تا سال ۱۶۹ و پس از او یک سال هادی عباسی که قیام و شهادت حسین بن علی شهید فخ با آن مقارن شد. و آنگاه
هارون الرشید که در سال ۱۷۰ به حکومت رسید و امام را در سال ۱۸۳ در زندان بغداد به دست سندی بن شاهک به شهادت رساند.